Wysokość odprawy jest różna w zależności od okresu zatrudnienia u danego pracodawcy. W ten sam sposób jest ona ustalana zarówno przy zwolnieniach grupowych, jak i indywidualnych. Zależy ona w szczególności od okresu zatrudnienia pracownika u danego pracodawcy. Natomiast inne zasady dotyczą odprawy w przypadku przejścia przez pracownika na emeryturę lub rentę, a także śmierci pracownika.
Wysokość odprawy w przypadku zwolnienia
W przypadku zwolnienia grupowego lub indywidualnego z przyczyn niezawinionych przez pracownika, pracodawca jest zobowiązany do wypłacenia oprawy pieniężnej w wysokości:
- jednomiesięcznego wynagrodzenia, jeżeli pracownik był zatrudniony u danego pracodawcy krócej niż 2 lata,
- dwumiesięcznego wynagrodzenia, jeżeli pracownik był zatrudniony u danego pracodawcy od 2 do 8 lat,
- trzymiesięcznego wynagrodzenia, jeżeli pracownik był zatrudniony u danego pracodawcy ponad 8 lat.
Należy pamiętać, że pojęcie „okres zatrudnienia” nie obejmuje wykonywania pracy na podstawie umów cywilnoprawnych, a tylko w ramach stosunku pracy. Do tak rozumianego pojęcia wlicza się cały okres pozostawania w zatrudnieniu, a więc także czas urlopu macierzyńskiego oraz urlopu wychowawczego. Przy ustalaniu okresu zatrudnienia w pewnych przypadkach doliczyć można także okres zatrudnienia u poprzedniego pracodawcy, a dotyczy to sytuacji kiedy nastąpiło przejście zakładu pracy na nowego pracodawcę lub gdy nowy pracodawca jest następcą prawnym w stosunkach pracy nawiązanych przez poprzedniego pracodawcę.
Co ważne wysokość odprawy pracowniczej nie może przekroczyć kwoty 15-krotnego minimalnego wynagrodzenia za pracę obowiązującego w dniu rozwiązania stosunku pracy.
Odprawa emerytalna i rentowa oraz odprawa pośmiertna
Wysokość odprawy rentowej lub emerytalnej pracowników zatrudnionych w sektorze prywatnym odpowiada wysokości jednomiesięcznego wynagrodzenia, a ponadto pracownik, który ją otrzymał nie może ponownie nabyć do niej prawa.
Wysokość odprawy pośmiertnej natomiast jest zależna od okresu zatrudnienia u danego pracodawcy i wynosi odpowiednio:
- jednomiesięczne wynagrodzenie, jeżeli pracownik był zatrudniony krócej niż 10 lat,
- trzymiesięczne wynagrodzenie, jeżeli pracownik był zatrudniony co najmniej 10 lat,
- sześciomiesięczne wynagrodzenie, jeżeli pracownik był zatrudniony co najmniej 15 lat.
Odprawa pieniężna i przedawnienie
Odprawa staje się wymagalna z chwilą rozwiązania stosunku pracy, a jej zapłata powinna nastąpić w miejscu i trybie przewidzianym do wypłaty wynagrodzenia. Przepisy nie regulują wprost, jaki jest termin zapłaty odprawy, jednak skoro przysługuje ona w związku z rozwiązaniem stosunku pracy, przyjmuje się, że powinna zostać wypłacona właśnie w tym momencie.
Zgodnie z Kodeksem pracy, roszczenia ze stosunku pracy, a za takie możemy uznać prawo do odprawy, ulegają przedawnieniu z upływem 3 lat od momentu, kiedy roszczenie stało się wymagalne. Zatem w przypadku prawa do odprawy zastosowanie znajduje trzyletni termin przedawnienia.
Jeżeli pracodawca nie uiści odprawy w czasie jej wymagalności, to jest obowiązany do uiszczenia odsetek za opóźnienie. Odsetki liczone są do pierwszego dnia opóźnienia i za każdy dzień oddzielnie.