Z reguły w procesie rekrutacji pracodawca dąży do zgromadzenia jak największej liczby danych o kandydacie na pracownika. Wydaje się to racjonalne podejście, bowiem bardziej kompletne informacje z pewnością minimalizują ryzyko pomyłki i pomagają w wyborze osoby najlepiej nadającej się na konkretne stanowisko. Pracodawcy muszą mieć jednak na uwadze dość rygorystyczne przepisy, które wyznaczają katalog danych, jakich można domagać się w procesie naboru.

Sąd Najwyższy w uchwale z dnia 11 lutego 2014 roku (I UZP 4/13) potwierdza istnienie dwutorowego sposobu dochodzenia świadczeń z ubezpieczenia wypadkowego. Ubezpieczony bowiem, chcąc dochodzić takich świadczeń w sytuacji nieotrzymania od pracodawcy protokołu powypadkowego albo w przypadku otrzymania protokołu stwierdzającego, iż dane zdarzenie nie było wypadkiem przy pracy, ma do wyboru dwie możliwości.

Umowa o pracę zawarta na czas nieokreślony może być w każdym czasie wypowiedziana przez pracodawcę pod warunkiem, że istnieją uzasadnione przyczyny rozwiązania z pracownikiem umowy o pracę. Oznacza to, że pracodawca nie może bez uzasadnionej przyczyny rozwiązać z pracownikiem umowy o pracę.

Organizacja czasu pracy nie należy do istotnych elementów stosunku pracy, które muszą zostać ustalone w umowie o pracę stąd jego zmiana nie wymaga złożenia wypowiedzenia zmieniającego.

Z dniem 27 maja 2014 r. weszła w życie ustawa z dnia 14 marca o zmianie ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy oraz niektórych innych ustaw ( Dz.U. z 2014 r., poz. 598). W wyniku niniejszej ustawy, urzędy pracy zostały „wyposażone” w dodatkowe instrumenty, które ukierunkowane są na aktywizację osób bezrobotnych, w tym tych do 30 roku życia. Jednym z nich jest bon stażowy, który uregulowany został w art. 66l ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 roku o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (dalej: ustawa) oraz bon zatrudnieniowy uregulowany w art. 66m ustawy.

Pracownik ma prawo do corocznego urlopu wypoczynkowego. Oznacza to, że nabywa on co roku (niejako na nowo) prawo do urlopu w przysługującym mu wymiarze. Przykładowo – Jan Kowalski pracujący u tego samego pracodawcy kolejny rok na umowie o pracę na czas nieokreślony z dniem 1 stycznia 2014 roku nabył prawo do 26 dni urlopu wypoczynkowego.

Kontynuując tematykę odrębności zasad udzielania urlopu wypoczynkowego w poszczególnych systemach czasu pracy poniżej prezentujemy kolejne z nich. Tym razem omówione zostaną zasady dotyczące zadaniowego czasu pracy, a także pracy w przerywanym czasie pracy oraz w systemie weekendowym.