Technologie umożliwiające pracodawcom monitorowanie lokalizacyjne należących do nich pojazdów są dziś standardem, w szczególności w firmach zarządzających dużymi flotami pojazdów. Urządzenia GPS umożliwiają zwiększenie efektywności realizowanych zadań i optymalizację kosztów. Ich wykorzystywanie musi odbywać się jednak w określonych ramach prawnych, co stanowi dla pracodawcy źródło dodatkowych obowiązków. Znajomość i przestrzeganie tych ram jest niezbędne aby uniknąć przykrych konsekwencji jakimi mogą skutkować naruszenia norm kodeksu pracy czy regulacji dotyczących danych osobowych. Pracodawca prowadzący monitoring GPS swojej floty powinien zatem zadać sobie pytanie – czy jego działania są zgodnie z wymogami prawnymi i co zrobić, aby spać spokojnie.

W celu wspierania swobody świadczenia usług i mobilności pracowników na terenie Europejskiego Obszaru Gospodarczego (obejmującego terytorium UE oraz Norwegii, Islandii i Lichtensteinu) i dodatkowo w Szwajcarii ustalono wspólne zasady regulujące kwestie podlegania pod ubezpieczenie społeczne osób wykonujących pracę (jako pracownik najemy lub samozatrudniony). Nie jest to wspólny system ubezpieczeniowy, gdyż każde z państw ustala samodzielnie zasady zabezpieczenia społecznego na swoim terytorium, ale przepisy koordynujące te różne systemy – określają, który system ubezpieczeń społecznych znajdzie zastosowanie.

Zakaz konkurencji rozumie się jako zobowiązanie pracownika wobec pracodawcy – w drodze umowy – do niepodejmowania działalności konkurencyjnej oraz zatrudnienia w ramach stosunku pracy, czy innego stosunku prawnego u podmiotu prowadzącego działalność konkurencyjną w kontekście wspomnianego pracodawcy.

Z dniem 1 grudnia 2018 roku weszła w życie zmiana przepisów ustawy o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa oraz niektórych innych ustaw w zakresie formy zaświadczeń lekarskich o czasowej niezdolności do pracy. Zgodnie z dotychczas obowiązującymi przepisami, lekarze, lekarze dentyści, felczerzy i starsi felczerzy mogli wystawiać zaświadczenia lekarskie o czasowej niezdolności do pracy z powodu choroby, pobytu w szpitalu lub konieczności sprawowania opieki nad chorym członkiem rodziny w formie papierowej oraz w formie elektronicznej. Od 1 grudnia nie będzie jednak możliwości wystawiania takiego zaświadczenia w formie tradycyjnej, ponieważ będą obowiązywać jedynie elektroniczne zwolnienia lekarskie.

Od czasu wejścia Polski do Wspólnot Europejskich, a zwłaszcza w ostatnich latach, w związku z systematycznym liberalizowaniem zasad dostęp do rynku pracy dla osób spoza Unii, ilość osób poszukujących zatrudnienia w Polsce stale wzrasta. Obok zasadniczych pytań o zatrudnienie obcokrajowca nie będącego obywatelem Unii w zgodzie z wymogami formalnymi,  często pojawia się pytanie o to, jakie prawo reguluje zasady wykonywania pracy w Polsce przez takie osoby: polskie, kraju którego osoba jest obywatelem, czy może jeszcze prawo innego kraju. To ostatnie zagadnienie jest ważne w szczególności w przypadku, gdy przykładowo jedynym wspólnikiem podmiotu polskiego, zatrudniającego obywatela Ukrainy jest obywatel Niemiec, a praca ma być faktycznie świadczona na terenie Czech.

Wielokrotnie opisywaliśmy już problem mobbingu w miejscu pracy. Zgodnie z art. 94[3] Kodeksu pracy jest to działanie lub zachowanie dotyczące pracownika lub skierowane przeciwko pracownikowi, polegające na uporczywym i długotrwałym nękaniu lub zastraszaniu pracownika, wywołujące u niego zaniżoną ocenę przydatności zawodowej, powodujące lub mające na celu poniżenie lub ośmieszenie pracownika, izolowanie go lub wyeliminowanie z zespołu współpracowników. O mobbingu można mówić tylko wtedy, gdy powyższe działanie inicjowane jest przez przełożonego wobec pracownika lub między pracownikami. Co jednak w przypadku, gdy pracodawca pada ofiarą nieodpowiedniego zachowania ze strony pracownika lub pracowników? W jaki sposób może się bronić przed fałszywymi oskarżeniami o mobbing?

Monitoring w prawie pracy jest tematem kontrowersyjnym, bowiem nie istnieje żaden przepis, który regulowałby wprost możliwość oraz sposób monitorowania pracowników. Czy jednak brak bezpośredniej regulacji sprawia, że pracodawca nie może stosować monitoringu? Przed udzieleniem odpowiedzi na to pytanie, należy zwrócić uwagę, że pracodawca posiada uprawnienie do kontroli pracowników. Chociażby w zakresie zasad bezpieczeństwa czy zapobiegania kradzieżom mienia. Jednak w opozycji do tego uprawienia, mamy prawo pracownika do prywatności, a także kwestię ochrony jego danych osobowych, czy dóbr osobistych np. prywatności.