Nierzadkim zjawiskiem jest wykonywanie na terenie przedsiębiorstwa pracy przez osoby nie będące jego pracownikami. Nie chodzi w tym wypadku o osoby zatrudniane na podstawie umów cywilno-prawnych, ale o osoby zatrudniane na zasadzie outsourcingu, czyli o pracowników zatrudnionych przez innego pracodawcę – skierowanych do wykonywania obowiązków u innego pracodawcy. Najczęściej w ten sposób zakłady pracy outsourcują zadania związane z obsługą biurową, ale też dotyczące ochrony, utrzymania porządku, ale także zadania produkcyjne – zwłaszcza w okresach przejściowo większego zapotrzebowania na pracę (okresy zwiększonego popytu lub urlopów stałej załogi). Już od dłuższego czasu takimi outsourcowanymi pracownikami są również cudzoziemcy.

W celu wspierania swobody świadczenia usług i mobilności pracowników na terenie Europejskiego Obszaru Gospodarczego (obejmującego terytorium UE oraz Norwegii, Islandii i Lichtensteinu) i dodatkowo w Szwajcarii ustalono wspólne zasady regulujące kwestie podlegania pod ubezpieczenie społeczne osób wykonujących pracę (jako pracownik najemy lub samozatrudniony). Nie jest to wspólny system ubezpieczeniowy, gdyż każde z państw ustala samodzielnie zasady zabezpieczenia społecznego na swoim terytorium, ale przepisy koordynujące te różne systemy – określają, który system ubezpieczeń społecznych znajdzie zastosowanie.

Od czasu wejścia Polski do Wspólnot Europejskich, a zwłaszcza w ostatnich latach, w związku z systematycznym liberalizowaniem zasad dostęp do rynku pracy dla osób spoza Unii, ilość osób poszukujących zatrudnienia w Polsce stale wzrasta. Obok zasadniczych pytań o zatrudnienie obcokrajowca nie będącego obywatelem Unii w zgodzie z wymogami formalnymi,  często pojawia się pytanie o to, jakie prawo reguluje zasady wykonywania pracy w Polsce przez takie osoby: polskie, kraju którego osoba jest obywatelem, czy może jeszcze prawo innego kraju. To ostatnie zagadnienie jest ważne w szczególności w przypadku, gdy przykładowo jedynym wspólnikiem podmiotu polskiego, zatrudniającego obywatela Ukrainy jest obywatel Niemiec, a praca ma być faktycznie świadczona na terenie Czech.

Od 1 stycznia 2018 roku praca sezonowa dla cudzoziemców objęta jest nową regulacją w zakresie pozwoleń na pracę w Polsce dla cudzoziemców (obywateli państw nie należących do UE) – pozwolenie na pracę sezonową. Pozwolenie to wydane może być na maksymalnie 9 miesięcy w danym roku kalendarzowym. Warunek stanowi zatrudnienie w ściśle określonych sektorach. 

Przedsiębiorca, który zechce przyjąć do pracy cudzoziemca, będzie musiał najpierw sprawdzić jego status pobytowy. Zatrudnienie obywateli przebywających w Polsce nielegalnie będzie obwarowane grzywną, karą ograniczenia wolności, a nawet karą pozbawienia wolności do lat trzech. Za łamanie prawa sąd będzie mógł orzec dodatkowe sankcje takie jak pozbawienie dostępu do funduszy unijnych