Pracownik jest zwolniony z obowiązku powstrzymania się od określonej działalności, jeżeli ustaną przyczyny uzasadniające wprowadzenie zakazu konkurencji lub umowa o zakazie konkurencji zostanie rozwiązana. Artykuł 1012 par. 2 kodeksu pracy wskazuje dwa przypadki, których wystąpienie powoduje wygaśnięcie zakazu konkurencji

Zgodnie z art. 30 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy, umowa o pracę rozwiązuje się na mocy porozumienia stron. Ma to miejsce z chwilą złożenia przez pracodawcę i pracownika zgodnych oświadczeń, których celem jest zakończenie stosunku pracy. Rozwiązanie umowy w tym trybie, może nastąpić zarówno z inicjatywy pracownika jak i pracodawcy.

Najczęściej do zmiany pracodawcy dochodzi w trakcie roku kalendarzowego. Trudno bowiem wymagać od pracodawcy lub pracownika, by – chcąc rozwiązać stosunek pracy – czekali z tym do 31 grudnia danego roku celem „łatwiejszego” rozliczenia wzajemnych zobowiązań.

W związku z ustaniem stosunku pracy przerywa się swoista więź prawna i faktyczna łącząca pracodawcę z pracownikiem. Wraz z nim na pracodawcę zostaje nałożony szereg obowiązków, które wymuszają na nim określone zachowania. Ich niedopełnienie może wiązać się z powstaniem po stronie pracownika odpowiednich roszczeń lub ze zaktualizowaniem się odpowiedzialności pracodawcy za naruszenie określonych przepisów.

Wypowiedzenie zmieniające dokonuje w umowie zazwyczaj zmian niekorzystnych dla pracownika. Nie ma co prawda na celu rozwiązania stosunku pracy, jednakże zmienia dotychczasowe warunki pracy w przeważającej większości na gorsze, co nie spotyka się z akceptacją pracownika.

Zgodnie z art. 229 § 2 kodeksu pracy: „Pracownik podlega okresowym badaniom lekarskim. W przypadku niezdolności do pracy trwającej dłużej niż 30 dni, spowodowanej chorobą, pracownik podlega ponadto kontrolnym badaniom lekarskim w celu ustalenia zdolności do wykonywania pracy na dotychczasowym stanowisku”.

Zgodnie z art. 1671 k.p. „w okresie wypowiedzenia umowy o pracę pracownik jest obowiązany wykorzystać przysługujący mu urlop, jeżeli w tym okresie pracodawca udzieli mu urlopu. W takim przypadku wymiar udzielonego urlopu, z wyłączeniem urlopu zaległego, nie może przekraczać wymiaru wynikającego z przepisów art. 1551.”

Członkowie zakładowych organizacji związkowych korzystają ze specjalnej protekcji przyjętej przez polskie ustawodawstwo (art. 32 ustawy o związkach zawodowych, dalej: ustawy). Nie jest to żadne novum, a raczej ucieleśnienie obowiązującej nas dyrektywy z Konwencji Nr 135 Międzynarodowej Organizacji Pracy (dalej: Konwencji)

Ochrona wynagrodzenia za pracę gwarantowana jest przez Kodeks pracy. Ochrona ta przejawia się m.in. w zakazie zrzeczenia się prawa do wynagrodzenia przez pracownika oraz zakazie przeniesienia tego prawa na inną osobę. Przepisy kodeksu pracy ściśle określają również zasady dopuszczalności potrąceń dokonywanych z wynagrodzenia za pracę.

Zasady zawierania i rozwiązywania umów o pracę na czas określony były już przedmiotem niejednej opinii czy analizy, publikowanych na łamach prasy. Wiadomym jest zatem, iż żeby terminowa umowa o pracę mogła być przez jedną ze stron wypowiedziana, konieczne jest łączne spełnienie dwóch warunków: musi być ona zawarta na okres dłuższy niż 6 miesięcy i musi przewidywać możliwość jej wcześniejszego rozwiązania za 2-tygodniowym wypowiedzeniem (art. 33 KP).