Zgodnie z art. 29 § 1 pkt 2) Kodeksu pracy jednym z niezbędnych elementów umowy o pracę jest określenia miejsca wykonywania pracy. W tym zakresie strony mają daleko posuniętą swobodę, wobec czego dopuszczalne jest wskazanie nie tylko konkretnego miejsca (adresu), ale również pewnego szerszego obszaru.

Rozpoczynający się właśnie sezon urlopowy jest dobrą okazją do przypomnienia zasad ustalania stażu urlopowego pracowników, czyli stażu pracy wpływającego na wymiar urlopu wypoczynkowego, w którym uwzględnia się tzw. okresy zaliczalne. Warto bowiem pamiętać, że zastosowanie w tej kwestii znajdują nie tylko przepisy kodeksu pracy, ale i przepisy odrębne.

Zgodnie z art. 41 Kodeksu pracy pracodawca nie może wypowiedzieć pracownikowi umowy o pracę, gdy jego nieobecność jest usprawiedliwiona chorobą. Jakkolwiek w razie przedłużającej się absencji z powodu choroby ekonomiczny ciężar utrzymania pracownika nie obciąża pracodawcy (po objęciu pracownika zasiłkiem chorobowym w miejsce wynagrodzenia) o wiele bardziej dotkliwe skutki absencji wiążą się niekiedy z zaburzeniem organizacji pracy.

Pracodawcy zatrudniający pracowników w Polsce w celu świadczenia usług odbieranych poza terytorium kraju zyskali dodatkowe narzędzie do zwiększenia efektywności prowadzonych przez siebie przedsiębiorstw. Nowelizacja Kodeksu pracy, która weszła w życie 3 marca bieżącego roku, rozszerzyła właśnie katalog prac dopuszczalnych w niedziele i święta.

U podstaw szczególnej regulacji pracy osób młodocianych leży ochrona ich praw i interesów z jednoczesnym uwzględnieniem ich rozwoju psychofizycznego. Przejawem tego są między innymi bardziej rygorystyczne niż w przypadku pełnoletnich pracowników przepisy dotyczące sposobu, rodzaju oraz czasu pracy młodocianych w celu ochrony ich zdrowia oraz umożliwienia im dalszej nauki.

Planowane zmiany w ustawie o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy, zakładają wprowadzenie nowych narzędzi wspierających walkę z bezrobociem, m.in. grantu na telepracę. Nowelizacja pozostaje wciąż na etapie legislacyjnym. Jest to jednak dobra okazja by wszystkim pracodawcom jak i pracownikom przybliżyć regulacje dotyczące telepracy, która do tej pory cieszyła się stosunkowo niewielką popularnością.

Za przestój w pracy, mimo że nie doczekał się jeszcze jednolitej definicji, możemy uważać nieplanowaną, przejściową przerwę w normalnym toku pracy,  spowodowaną zaburzeniami w funkcjonowaniu zakładu pracy powstałymi wskutek niedających się przewidzieć okoliczności natury technicznej lub organizacyjnej.

Firmy borykają się często z problemem zmiennego zapotrzebowania na pracę w ciągu jednej doby. Receptą na to może być wprowadzenie przerywanego systemu czasu pracy, który umożliwi dopasowanie warunków zatrudnienia do aktualnego zapotrzebowania na pracę. Jak, zgodnie z prawem, uregulować system przerywanego czasu pracy?

Każdy pracodawca ma obowiązek określić obowiązującą jego pracowników porę nocną. Jest to szczególnie pomocne w sytuacji rozliczania wynagrodzenia za pracę przypadającą właśnie w nocy. Problematyczne mogą się również okazać ewentualne roszczenia pracowników wynikające z pracy w godzinach nocnych.

Co do zasady, niedziele i święta, które wymienione są w ustawie z dnia 18 stycznia 1951 roku o dniach wolnych od pracy traktowane są jako dni wolne od pracy. Zgodnie z w/w ustawą do świąt, w którym praca nie powinna być wykonywana zalicza się