Zachowanie okresu wypowiedzenia wpływa na ochronę zarówno pracownika przed natychmiastową utratą pracy, a także pracodawcy w związku z nieprzewidzianym brakiem obsadzenia określonego stanowiska w zakładzie pracy. W związku z powyższym ustawodawca w Kodeksie pracy uregulował okresy wypowiedzenia w zależności od długości okresu zatrudnienia u określonego pracodawcy.

Wykonywanie usług w zakresie zarządzania danym przedsiębiorstwem bardzo często powierzane jest menadżerom. W praktyce powierzenie to następuje niejednokrotnie na podstawie kontraktu menadżerskiego, który może przybrać dwojaką postać, a co za tym idzie – dwojaki charakter.

Przepis art. 17 ust. 1 ustawy z dnia 25 czerwca 1999 roku o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa określa sankcje, jakie grożą osobie wykonującej pracę w okresie orzeczonej niezdolności do pracy lub wykorzystującej zwolnienie od pracy w sposób niezgodny z jego celem.

Zgodnie z art. 52 § 1 pkt 1 k.p. pracodawca może rozwiązać umowę o pracę bez wypowiedzenia z winy pracownika w razie ciężkiego naruszenia przez pracownika podstawowych obowiązków pracowniczych. W tym calu istotne jest zweryfikowanie, czym jest ciężkie naruszenie obowiązków pracowniczych, ponieważ pracownik zwolniony bezpodstawnie może zostać przywrócony do pracy przez sąd. Dlatego też decydując o zwolnieniu pracownika bez wypowiedzenia, pracodawca musi wziąć pod uwagę stopień zawinienia przy naruszeniu obowiązków pracowniczych oraz związek między tym naruszeniem a zagrożonym interesem pracodawcy.

W przypadku, gdy pracownik lub pracownicy ulegną wypadkowi przy pracy, okoliczności i przyczyny wypadku ustala powoływany przez pracodawcę zespół powypadkowy. Powołanie zespołu jest obowiązkiem pracodawcy, od którego nie może on zostać zwolniony nawet w przypadku oczywistego przyczynienia się pracownika do zdarzenia czy braku związku z pracą. Koszty przeprowadzenia postępowania mającego na celu ustalenie przyczyn i okoliczności wypadku ponosi pracodawca.

Definicja wypadku przy pracy uregulowana została w art. 3 ust. 1 ustawy o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych. Zgodnie z nią za wypadek przy pracy uznaje się nagłe zdarzenie, wywołane przyczyną zewnętrzną, powodujące uraz lub śmierć, które nastąpiło w związku z pracą

Ubezpieczenie wypadkowe jest ubezpieczeniem obowiązkowym, którym objęte są osoby podlegające ubezpieczeniom emerytalnym i rentowym, a więc m.in. pracownicy zatrudnieni na umowę o pracę czy też osoby prowadzące pozarolnicza działalność gospodarczą. Podleganie temu ubezpieczeniu gwarantuje ubezpieczonemu otrzymanie odpowiednich świadczeń z Zakładu Ubezpieczeń Społecznych w sytuacji, gdy ulegnie on wypadkowi przy pracy lub zapadnie na chorobę zawodową.

  Kwestia szkoleń w obecnym stanie prawnym nie została uregulowana kompleksowo. W Kodeksie pracy rozstrzygnięte zostało zagadnienie szkolenia w zakresie bezpieczeństwa i higieny pracy. Ustawodawca nie wypowiedział się natomiast na temat szkoleń podnoszących kwalifikacje zawodowe pracowników. Przyjęto jedynie wycinkową regulację, z której wynika, że pracownikowi podnoszącemu kwalifikacje zawodowe za zgodą lub z inicjatywy pracodawcy, przysługuje urlop szkoleniowy, za który pracownik zachowuje prawo do wynagrodzenia.

Przedsiębiorcy otrzymując zawiadomienie o planowanej kontroli ZUS, często zastanawiają się, co może być przedmiotem zainteresowania inspektorów i w jaki sposób przygotować się do ich wizyty. Dlatego też warto pochylić się na moment nad kwestią praw i obowiązków inspektora ZUS oraz przedsiębiorcy, a także przebiegiem tego typu kontroli.

Zasada automatyzmu prawnego i uprzywilejowania pracownika powoduje, że postanowienia układowe przenikają do indywidulanych stosunków pracy, modyfikując ich treść. Zgodnie z art. 18 k.p. stosunki pracy ukształtowane są nie tylko umowami o pracę, ale również układami zbiorowymi prawa pracy. Należy jednak pamiętać, że porozumienie ze związkami zawodowymi reprezentującymi interesy wszystkich pracowników, nie zastępuje indywidualnych oświadczeń woli pracowników w przedmiocie zgody na zmianę dotychczasowych warunków płacy, które można uznać za mniej korzystne dla pracownika.