Usprawiedliwienie nieobecności w pracy z tych przyczyn zależy wyłącznie od uznania pracodawcy. Niewątpliwie jednak pracodawca powinien uznać za usprawiedliwione nieobecności wywołane przyczynami, które obiektywnie uniemożliwiły pracownikowi stawienie się w pracy. Komentatorzy wskazują następujące przykłady

Jednym z podstawowych obowiązków pracownika jest przestrzeganie ustalonego w zakładzie czasu pracy. Niestawienie się pracownika do pracy jest dopuszczalne jedynie w sytuacji zwolnienia z obowiązku jej świadczenia albo wymaga usprawiedliwienia.

W praktyce bardzo często występują problemy z odróżnieniem instytucji potrącenia od odliczenia nadpłaconego wynagrodzenia. Z odliczeniem mamy do czynienia w sytuacji, gdy pracodawca wypłacił wynagrodzenie w pełnej wysokości, a pracownik z powodu nieobecności w pracy, za którą nie zachowuje prawa do wynagrodzenia powinien faktycznie otrzymać obniżone wynagrodzenie.

Ostatnimi laty, bardzo popularne wśród pracodawców stało się organizowanie imprez integracyjnych dla swoich pracowników. Niestety, cały urok takich imprez psuje oczywiście fiskus. Zasadniczo, problem polega na tym czy udział pracownika w imprezie integracyjnej będzie stanowił dla niego przychód podlegający opodatkowaniu.

Pracownikowi, który w związku z nieuzasadnionym lub niezgodnym z prawem wypowiedzeniem umowy o pracę  podjął pracę w wyniku przywrócenia, przysługuje wynagrodzenie za czas pozostawania bez pracy, nie więcej jednak niż za 2 miesiące, a gdy okres wypowiedzenia wynosił 3 miesiące – nie więcej niż za 1 miesiąc.

W przypadku rozwiązania bądź wygaśnięcia stosunku pracy, pracodawca jest obowiązany wydać pracownikowi świadectwo pracy. Pewne wyjątki dopuszczone są tylko w sytuacji zatrudnienia u tego samego pracodawcy na podstawie umowy o pracę na okres próbny, umowy o pracę na czas określony lub umowy o pracę na czas wykonania określonej pracy.

Zasady zawierania i rozwiązywania umów o pracę na czas określony były już przedmiotem niejednej opinii czy analizy, publikowanych na łamach prasy. Wiadomym jest zatem, iż żeby terminowa umowa o pracę mogła być przez jedną ze stron wypowiedziana, konieczne jest łączne spełnienie dwóch warunków: musi być ona zawarta na okres dłuższy niż 6 miesięcy i musi przewidywać możliwość jej wcześniejszego rozwiązania za 2-tygodniowym wypowiedzeniem (art. 33 KP).

Nie jest rzadka sytuacja, w której jedyny wspólnik spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, będący jej jedynym Członkiem Zarządu zatrudnia się w spółce na podstawie umowy o pracę. Bez względu na zachowanie norm wyrażonych w art. 210 § 2 K.s.h. tak umowa o pracę będzie zawsze bezwzględnie nieważna i nie ma możliwości jej konwalidacji także poprzez zastosowanie konstrukcji dopuszczenia do pracy.

Wspólnicy – Członkowie Zarządu spółki z ograniczoną odpowiedzialnością dążąc do zapewniania sobie stałego źródła dochodu – niezależnego od wyników finansowych spółki – częstokroć zatrudniając się w spółce, której są wspólnikiem na podstawie umowy o pracę. Zabieg ten, stanowi jedną z form „optymalizacji” dochodów spółki jak i też zapewnienia sobie osłony socjalnej.

Urlop okolicznościowy jest pojęciem/nazwą potoczną i wiąże się ze zdarzeniami stricte rodzinnymi bądź osobistymi. Ma na celu umożliwienie pracownikowi uczestniczenie w ważnych dla niego wydarzeniach lub umożliwić załatwienie przez niego formalności urzędowych, które pozostają w związku z tymi wydarzeniami.